Loslaten om écht te leven

Elke keer dat ik iets post op LinkedIn, voelt het even alsof ik weer in de gymzaal sta te wachten tot ik gekozen word. Die drang naar erkenning, naar ‘erbij horen’, zit diep in onze samenleving geworteld. Het begint al op school, zet zich voort in onze studie- en werkkeuzes, en voor je het weet draait je leven om presteren, om méér doen, om nóg een extra taak op je te nemen.

En toch… is méér doen niet altijd méér leven.

Toen ik niet werd aangenomen voor de huisartsenopleiding in Nederland, voelde dat als falen. Maar in werkelijkheid was het een bevrijding. Ik vertrok naar Engeland, waar huisarts zijn gewoon genoeg was. Geen prestatiedruk, geen eindeloze vergaderingen, geen streven naar status. Ik leerde wat het betekent om samen te werken, écht met mensen te zijn, en ik ontdekte een rust die ik hier zo vaak mis.

Terug in Nederland zie ik hoe het systeem draait op ‘meer, meer, meer’. Naast hun praktijk nemen collega’s er nog een bestuurstaak bij, schrijven ze wetenschappelijke artikelen, doen ze mediaoptredens. Want huisarts zijn op zichzelf, is dat niet genoeg?

Financieel valt er iets voor te zeggen. Maar het leven is er om te léven.

Durven loslaten is misschien wel de grootste daad van zelfliefde. Loslaten van dat extra stukje financiële zekerheid. Loslaten van de gedachte dat je pas meetelt als je méér doet. Loslaten van overvolle agenda’s, vergaderingen, prestatiedruk. En in plaats daarvan: liefde omarmen. Liefde voor het leven, voor de mensen om je heen, voor de momenten van rust en echte aandacht.

En ja, ook ik probeer iets naast mijn werk als huisarts te doen. Daarom heb ik bewust gekozen om minder dagen in de praktijk te werken en een hele dag per week te besteden aan The Inner Balance Academy en The Happy Mappa Company. Dat klinkt misschien tegenstrijdig, maar juist deze projecten doe ik vanuit een diep verlangen om anderen te helpen met de lessen die ik zelf heb geleerd. Ik waak ervoor om niet in prestatiedruk te verzanden. Als er even wat minder of geen coachees zijn, is dat prima. De plekken voor face-2-face begeleiding zijn altijd wat beperkt. Ik kies bewust voor wat mij vreugde brengt en probeer los te laten wat daar niet aan bijdraagt.

Wat ik door alles heen heb geleerd? Het leven is nú. Met de mensen van wie je houdt. Met de zon op je gezicht. En in de wetenschap dat een morgen ons niet is beloofd.

Durf jij los te laten?