Loslaten om écht te leven Elke keer dat ik iets post op LinkedIn, voelt het even alsof ik weer in de gymzaal sta te wachten tot ik gekozen word. Die drang naar erkenning, naar ‘erbij horen’, zit diep in onze samenleving geworteld. Het begint al op school, zet zich voort in onze studie- en werkkeuzes, en voor je het weet draait je leven om presteren, om méér doen, om nóg een extra taak op je

Toen ik in 1989 mijn eindexamen deed en mijn diploma behaalde, heb ik de eer gehad om in het jaar daarna met regelmaat voor mijn grootmoeder te mogen zorgen. Zij was inmiddels hoogbejaard, woonde nog zelfstandig in Rotterdam, maar had bij de dagelijkse taken hulp nodig. Regelmatig at ik ’s avonds met haar en dan bleef ik slapen om haar ook in de nacht te kunnen helpen als dat nodig was. Vaak was ik zondagmiddag

Overal om ons heen liggen snoertjes, zelfs in de auto. Snoertjes om telefoons, tablets, laptops, koptelefoons, Airpods, speakers en nog veel meer op te laden. Als onze telefoon bijna leeg is, krijgen wij een piepje te horen. Een héél irritant geluid dat wij bijna niet kunnen negeren. Bovendien is het zo dat als wij het negeren onze telefoon helemaal leegloopt en wij onze verbinding met de buitenwereld kwijt zullen raken, we kunnen dan nergens meer